Zastawka trójdzielna
Zastawka trójdzielna (łac. valva tricuspidalis s. atrioventricularis dextra) – inaczej zastawka przedsionkowo-komorowa prawa, w sercu zapobiegająca cofaniu się krwi z komory prawej do przedsionka prawego.
Anatomia
[edytuj | edytuj kod]Zbudowana jest zazwyczaj z 3 płatków (możliwe jest występowanie innej liczby płatków, najczęściej od 2-4, ich liczba może zmieniać się w ciągu życia[1]): przedniego, tylnego i przyśrodkowego, nazywanego częściej płatkiem przegrodowym (łac. cuspis septalis valvae tricuspidalis), które przymocowane są do pierścienia włóknistego (łac. annulus fibrosus), pomagającego zachować kształt ujściu przedsionkowo-komorowemu prawemu (łac. ostium atrioventriculare dextrum). Płatki łączą się u swej podstawy w miejscach nazwanych spoidłami (łac. commissurae). Należy pamiętać, że nazwy płatków wywodzą się od ich względnego położenia w sercu, nie zaś od ich zorientowania względem osi ciała. Brzegi wolne płatków przymocowane są do strun ścięgnistych, a te zaś do odpowiednich mięśni brodawkowatych, co zabezpiecza płatki zastawki przed otwieraniem do światła przedsionka prawego. Wady tych połączeń lub zawały obejmujące mięśnie brodawkowate prowadzą do wypadania płatka zastawki i w efekcie jej niedomykalności (łac. insufficientia valvulae tricuspidalis) i niewydolności zastawki. Zazwyczaj jeden płatek jest połączony strunami ścięgnistymi z dwoma sąsiadującymi mięśniami brodawkowatymi, co zabezpiecza przed rozdzielaniem się płatków w czasie silnego skurczu komory i nieszczelnością zastawki. Prawidłowo zamknięta zastawka trójdzielna umożliwia skierowanie krwi z komory prawej do pnia płucnego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Richard Van Praagh: Cardiac Anatomy. W: Pediatric Cardiac Intensive Care. Anthony C. Chang et al. (red.). Baltimore: 1998, s. 3-17. ISBN 978-0-683-015089.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.L. Mitchell, Gray Anatomia – Podręcznik dla studentów, Tom 2, Wrocław 2010